Przedwczoraj praktycznie przez cały dzień po niebie przetaczały się piękne dramatyczne chmury. Popołudniu przez te chmury zaczęło prześwitywać coraz więcej światła. Postanowiłem zaryzykować i poszukać kadrów o zachodzie słońca, choć jak powszechnie wiadomo wolę wschody ;) Ale wyjątki tylko potwierdzają regułę, więc szybki telefon do Waldka i jedziemy. Od razu moim założeniem było fotografowanie tego zachodu „ze słońcem”, a nie klasycznie „pod słońce”. Zależało mi na uchwyceniu tego efektu dramatycznych chmur z jednoczesnym światłem „złotej godziny”. Nasz wybór padł na Wigry, bo wiatr nie był zbyt mocny, co dawało szansę na odbicie tych chmur w wodzie i zrobienie „grysoniowych kadrów”. Pojechaliśmy do Starego Folwarku. Na miejscu zastaliśmy piękne chmury jednak bez światła (widać to na 3 pierwszych zdjęciach). Ale postanowiliśmy czekać mając nadzieję, że sytuacja rozwinie się tak jak na to liczyliśmy. I rzeczywiście doczekaliśmy się wreszcie światła, które oświetliło klasztor pod tymi chmurami. Spędziliśmy tam godzinkę i zrobiliśmy mnóstwo kadrów, ale nie ma co się dziwić – układ chmur, światło i kolory zmieniały się praktycznie co kilka minut.
Wywołałem jak dotąd 16 kadrów (wszystkie HDR), ale uznałem, że to za dużo na jeden wpis. Szkoda mi któreś odrzucać (choć pewnie wypadałoby zrobić selekcję, ale nie mam do tego serca), dlatego postanowiłem zdjęcia podzielić i zrobić dwa wpisy. Dziś pokazuję pierwszych 8 zdjęć. Jutro lub pojutrze zrobię wpis z kolejnymi. Wyszły trochę cukierkowo, ale światło i kolory były tak ciepłe i „żywe”, że szkoda mi było zdejmować saturację przy obróbce. Taką miałem koncepcję ;)
Dziś coś z szuflady.
W długi majowy weekend zrobiliśmy sobie wycieczkę do m.in. Królowego Mostu, Białowieży, Hajnówki i Tykocina.
Chciałem pokazać mojej Wielkopolance miejsca z trylogii „U Pana Boga…”.
Poniżej kilka głównie HDR-owych kadrów z Tykocina.
Pewien kwietniowy wyjazd przed zachodem słońca nad Wigry.
Zachód nie był spektakularny, a spektakularne chmury rozpłynęły się nim dotarłem nad Wigry.
Ale to był mimo wszystko dobrze spędzony czas w ulubionych miejscach.
Przedwczoraj skorzystaliśmy z Waldkiem i Noką z ładnego popołudnia i wybraliśmy się w plener.
Założeniem był zachód słońca, choć zaczęliśmy od szukania zwierzyny i najwięcej czasu temu poświęciliśmy.
Łoś był widziany, zresztą lisy, sarny i zające też. Tylko zdjęć brak ;)
Ale znaleźliśmy fajną miejscówkę, z dużym potencjałem, i to jest największy pożytek z tego wyjazdu.
Tak się zapomnieliśmy w tym szukaniu zwierzyny, że prawie umknął nam zachód słońca.
Z racji tego, że byliśmy akurat w okolicy to postanowiliśmy szybko odwiedzić klasztor w Wigrach.
Kilka szybkich strzałów, bo słońce było już na horyzoncie, później kilka chwil na pomoście obserwując niebo z aparatami na statywach.
A co z tego wyszło można zobaczyć poniżej. Generalnie klasyka i cukier ;)
W sobotę niemal w całości powtórzyliśmy z Noką mój piątkowy scenariusz.
Rozpoczęliśmy od Starego Folwarku, potem lasy WPN-u, aż wylądowaliśmy w „sarnowym lesie”.
Zwierzaki pokażę w którymś z kolejnych wpisów, dziś tylko kadry ze wschodu nad Wigrami.
Spodziewaliśmy się więcej, bo zapowiadało się lepiej. Ale nie nastąpiło. :)
Dzień wcześniej było ciekawsze światło, ale za to w sobotę była woda na lodzie po nocnych opadach i robiła połowę kadru ;)
Ostatnie komentarze