Podróże kształcą i są najczęściej przyjemne, zwłaszcza te urlopowe podróże. Ale zawsze miło wraca się do domu.
Zanim pokażę jakieś kadry z Madery, którą odwiedziliśmy podczas tegorocznego urlopu, kilka “bliższych” kadrów.
Dobrze byłoby poczyścić trochę szufladę, ale najpierw kadry najświeższe, bo bieżące cieszą najbardziej ;)
Od 3 tygodni nie fotografowałem Suwalszczyzny, rykowisko mnie ominęło z powodu wyjazdu, więc miło było wybrać się na wschód słońca nad Wigry.
Koledzy do mnie dołączyli i wylądowaliśmy dziś o poranku na Słupiu. Ładnie było…
Dziś kolejnych kilka kadrów z jeleniami. Jeden z kilku sierpniowych poranków spędzonych w towarzystwie tych pięknych zwierząt.
Dodatkowo okraszony pięknymi mgiełkami. W bonusie krótki film.
Pod koniec sierpnia planowaliśmy z Noką ruszyć o poranku w poszukiwaniu zwierzyny. Takie były plany dzień przed. Jednak nazajutrz przed wschodem okazało się, że pogoda bardziej jest krajobrazowa niż zwierzowa. Było mglisto, a na niebie przewalały się dramatyczne chwilami chmury. Zrezygnowaliśmy więc z planów szukania zwierzyny i ruszyliśmy nad Wigry. Po raz kolejny w tym roku – do Bartnego Dołu. Niestety okazało się, że tego poranka choć mgły było w sam raz, to chmur nad horyzontem było stanowczo zbyt wiele. Jeszcze sporo po wschodzie tarcza słoneczna nie chciała się pokazać. Pokazała się w końcu, ale na krótko. Zniknęła za chmurami i unoszącą się mgłą. Postanowiliśmy zajrzeć jeszcze do Krusznika licząc na to, że z wieży widokowej będziemy mogli spojrzeć ponad mgłą. Niestety nie mogliśmy. Musieliśmy czekać, aż mgła się przerzedzi i podniesie, żeby cokolwiek sfotografować.
Mimo wszystko to był całkiem fajny poranek. Lubię takie letnie mgliste plenery, mają w sobie wiele uroku.
Przed wschodem mgła i chmury miały odcienie różu i fioletu…
Słońce wychyliło się na chwilę…
…i zniknęło ;)
W Kruszniku nadal bez słońca…
Druga porcja kadrów z ostatniej wizyty na Cisowej Górze podczas mglistego poranka w Suwalskim parku Krajobrazowym.
Ostatnie kilka zdjęć zrobiłem już na innych pagórkach SPK-u.
Bartny Dół nad Wigrami jest w tym roku miejscem chyba najczęściej przeze mnie odwiedzanym. Lubię tam zaglądać, gdy na niebie pojawiają się warunki do “grysoniowych” kadrów.
W piątek udało mi się przed pracą wyskoczyć w plener i oczywiście postanowiłem po raz kolejny tego lata zajrzeć do Bartnego.
Nie było wprawdzie szału, zrobiłem tam wiele ciekawszych kadrów, ale zawsze fajnie się tam wschód ogląda i fotografuje.
