Czasami dobrze jest odpocząć od kadrów ze zwierzyną i pochodzić choćby po łące, żeby zrobić kilka kadrów w świetle poranka.
Zwłaszcza te lipcowe jest przyjemnie ciepłe. Ale tego poranka także udało mi się zobaczyć małą chmarę, co widać w bonusie ;)
Bonus, tym razem w formie filmu.
Dziś kolejna porcja zdjęć z Rzymu. Tym razem kilka kadrów z dzielnicy Trastevere czyli Zatybrze. Bardzo klimatyczne miejsce, pełne wąskich uliczek i kolorowych, wiekowych domów. W czasach starożytnych była najbiedniejszą dzielnicą Rzymu, teraz pełna jest knajpek i restauracji. Doskonałe miejsce na spędzenie wielu godzin i odpoczynku po intensywnym zwiedzaniu innych rzymskich atrakcji. Gdybym jeszcze w Rzymie się kiedyś pojawił to na pewno chciałbym spędzić tam więcej czasu, bo to naprawdę ciekawe i urokliwe miejsce.
Plac św. Anny
Bazylika św. Marii na Zatybrzu.
Powoli wywołują mi się rawy z Rzymu. Kilka wpisów zapewne tu na blogu zrobię, prawdopodobnie z typowymi turystycznymi klasykami. Ale nie może być inaczej po pierwszej wizycie w tak popularnym i znanym miejscu. Jeśli kiedyś znów uda mi się spędzić w Rzymie kilka dni, może będę mógł zrobić kadry mniej oczywiste, w miejscach mniej popularnych.
A dziś będzie bardzo klasycznie, bo nie wiem czy coś kojarzy się bardziej z Rzymem niż Koloseum. Zwiedza się je w ciągu dnia, ale z zewnątrz wygląda najciekawiej po zachodzie słońca, w świetle wieczoru i nocnym podświetleniu.
Osobiście polecam zająć sobie miejsce w okolicy jeszcze przed zachodem i cieszyć się widokiem aż do wieczora.
I mały bonus.
Podczas naszego pobytu w Rzymie odbywał się wieczorny półmaraton. Jego trasa przebiegała pod Koloseum.
Na zdjęciu poniżej biegacze na tle Koloseum – zdjęcie “z ręki”.
Czasami jedzie się w plener w poszukiwaniu zwierzyny, pogoda jest ku temu idealna, ale żadnej zwierzyny się nie spotyka. Zostają wtedy przynajmniej jakieś kadry krajobrazowe. Tak właśnie było w niedzielę – wybraliśmy się w Noką w nasze zwierzowe miejsca, ale zamiast kadrów zwierząt zrobiliśmy tylko kilka krajobrazowych.
Od dawna chciałem spotkać, a najlepiej spotkać i sfotografować jednocześnie, watahę wilków lub przynajmniej jednego wilka.
I dziś mi się w końcu udało, w końcu wilka spotkałem i nawet udało mi się zrobić mu zdjęcie.
Spotkanie było oczywiście niespodziewane i przypadkowe, w miejscu, w którym raczej bym się wilka nie spodziewał.
Ale spotkałem go tam gdzie teoretycznie miałem spore szanse, czyli na terenie Wigierskiego Parku Narodowego.
Szkoda, że zdjęcie nie jest w jakimś ładnym świetle, że nie cała sylwetka, itd., ale naprawdę to już wyszukiwanie problemów na siłę.
Cieszę się, że wreszcie się udało i mam nadzieję, że to nie moje ostatnie kadry z wilkiem w roli głównej.
Jako bonus zdjęcia dzisiejszych saren, żeby chociaż w tym wpisie wilk nie był samotny ;)
Błotniak stawowy, o ile nie pomyliłem się przy jego identyfikacji ;)
