Sporo zdjęć u mnie wciąż czeka na pokazanie. Czasami doczekują się szybciej, czasami muszą naprawdę długo poczekać, aż je pokażę.
Dziś w ramach rozliczeń z zaległościami kilka kadrów z majowego Suwalskiego Parku Krajobrazowego. O ile pamiętam to zapowiadał się średnio ciekawy poranek, ale ostatecznie był całkiem przyjemny. Tym bardziej, że w ubiegłym roku odwiedziłem SPK o poranku dosłownie kilka razy. Jakoś wolałem Wigry.
Funchal to stolica Madery. Na Maderze spędziliśmy z najlepszą z żon urlop we wrześniu 2018. Kilka razy w ciągu urlopu zaglądaliśmy do Funchal, choćby po to aby pospacerować tymi urokliwymi uliczkami. Mały powrót do wspomnień i czyszczenie fotograficznej szuflady.
Pojedzie człowiek z 2 razy do roku nad Biebrzę, bo pomyśli sobie: a może łosia bym sfocił? Oczywiście znad Biebrzy, gdzie łosi jest w bród, wraca bez zdjęć łosi, bo żadnego tam nie spotka. Bo łosie to spotyka od czasu do czasu na Suwalszczyźnie ;) Od czasu do czasu, więc wpis jest zbiorczy, od wiosny do grudnia 2019.
Wigierski Park Narodowy – kwiecień 2019
Suwalski Park Krajobrazowy – maj 2019
Wigierski Park Narodowy – czerwiec 2019
Suwalski Park Krajobrazowy – październik 2019
Wigierski Park Narodowy – grudzień 2019
W poprzedni weekend, gdy siedziałem po raz kolejny nad Czarną Hańczą czekając na zimorodka, odwiedził mnie inny gość. Zimorodek długo nie przylatywał, nawet się nie odzywał. Nagle zobaczyłem jak z wody, trochę z boku ode mnie, wynurza się jakiś kształt. Podniosłem się ze stołka, znad siatki i dopiero wtedy zobaczyłem, że to bóbr. Zdjąłem aparat ze statywu i zrobiłem mu kilka zdjęć. Niestety musiałem go fotografować przez gałęzie, więc jakość nie powala. Ale udało się trafić kadr również między gałązkami i kontrast jest lepszy.
W momencie gdy stałem i fotografowałem bobra przede mną przeleciał zimorodek ;) Ten to ma wyczucie czasu. Oczywiście nie przysiadł na patyku tylko poleciał dalej. Ja postawiłem więc aparat znów na statywie i nagrałem krótki filmik. Wróciłem do domu bez zdjęć zimorodka, ale z równie fajnymi. Bobra z tak bliska jeszcze nie fotografowałem.
Film polecam obejrzeć w FullHD i na pełnym ekranie.
Przeglądam zdjęcia na dysku, te wywołane i nie pokazane jeszcze. I widzę, że nie pokazywałem na blogu przygotowanych już zdjęć z wizyty w Rzymie w 2018 roku. Skoro więc są wywołane, to wystarczy zrobić ten wpis. Dziś porcja zdjęć z fontanną di Trevi w roli głównej (legenda mówi, że nazwa fontanny pochodzi od imienia Trevia – dziewicy (łac. virgo), która odkryła źródło wody wykorzystane przy budowie akweduktu. Wodę doprowadzaną przez ten akwedukt do fontanny nazywa się Acqua Virgo.)
Fontanna usytuowana jest w centrum Rzymu. Względnie blisko od niej jest wiele rzymskich zabytków oraz stacja metra Barberini na głównej linii A metra, z której korzystaliśmy wracając z centrum na nocleg. Dlatego fontannę w ciągu kilku dni pobytu w Rzymie odwiedzaliśmy kilkukrotnie, bo była “po drodze”.
Pierwszy raz zajrzeliśmy do niej pierwszego dnia po przylocie do Rzymu. Zrobiła na mnie fajne wrażenie.
Wrażenie zrobiła też na mnie nieprzebrana ilość turystów oblegających fontannę.
Trzeba się naprawdę nagimnastykować, żeby zrobić jakieś znośne jej zdjęcie. Czytaj: trzeba czekać sporo czasu, żeby zająć dogodną miejscówkę (trzeba czekać aż inny turysta zwolni upatrzone przez nas miejsce). Podsuwając się od miejsca do miejsca zwalnianego przez turystów można dojść do upatrzonego miejsca i wtedy spróbować zrobić jakiś kadr.
Ostatnie komentarze