Wybrałem się w sobotę z Waldkiem na fotograficzny patrol po Suwalszczyźnie. Odwiedziliśmy kilka ulubionych przez nas miejsc, tych bardziej znanych i tych mniej. W niektórych miejscach nie byliśmy już dawno, więc ciekawie było zauważyć, że się zmieniły. Tego dnia pogoda nie było idealna, po niebie przetaczały się deszczowe chmury, co nie ukrywam bardzo nam pasowało. Wiadomo, że im bardziej nieprzewidywalna pogoda, tym większe szanse na ciekawe zdjęcia. I tego dnia też tak było – dramatyczne momentami ciemne chmury świetnie kontrastowały z popołudniowym światłem. Przed zachodem słońca dotarliśmy nad jezioro Hańcza, ale to już w innym wpisie. Dziś porcja tych klasycznych kadrów Suwalszczyzny, klasycznych w moim wydaniu oczywiście ;)
W ostatnią niedzielę, podobnie jak tydzień wcześniej, znów mnie namówiła małżonka na wyjazd w plener, bo akurat popołudniu wyszło słońce zza chmur. Prawdę mówiąc długo nie musiała mnie namawiać. Ostatnio tak rzadko słońce pokazuje się na Suwalszczyźnie, że staram się wykorzystać każde jego pojawienie się jako okazję do fotografowania. Zrobiliśmy więc sobie małą wycieczkę – najpierw do Dowspudy, żeby przejść się po parku i poszukać jesiennych kolorów na drzewach, a potem na północ Suwalszczyzny, aż do Stańczyk. Same Stańczyki odpuściliśmy, bo było już późno i słońce było już nad horyzontem, a my chcieliśmy jeszcze sprawdzić nową drogę. I rzeczywiście, odkryliśmy nową ciekawą drogę, którą trzeba będzie jeszcze kilka razy w przyszłości przejechać, bo ma potencjał fotograficzny. Poniżej kilka kadrów z tej drugiej części popołudnia, łącznie z kilkoma kadrami nieba o zachodzie słońca. A był ładny tego dnia, nawet ja – miłośnik wschodów słońca – muszę to przyznać ;) Dowspuda będzie w innym wpisie.
Nareszcie przyszła zima, i to taka, jaką lubię – śnieżna i mroźna.
Niektórzy wreszcie nie będą mieli problemu, żeby zrobić sobie kalendarz także z zimowymi zdjęciami ;)
W piątek wybraliśmy się z Noką nad Wigry poszukać kadrów o wschodzie słońca.
Trzeba przyznać, że było ciekawie. Ale te zdjęcia pokażę inną razą.
W tym wpisie pokażę dzisiejsze, z Suwalskiego Parku Krajobrazowego.
Liczyliśmy wprawdzie na większe mgły i większą szadź na drzewach, ale nie było źle.
Wprawdzie sam wschód był marny, bo słońce wzeszło za pasem chmur na horyzoncie,
ale zaraz potem wylądowaliśmy w Turtulu, gdzie spędziliśmy sporo czasu, zwłaszcza przy jazie.
Zdjęcia skutego lodem jazu pokażę w którymś z kolejnych wpisów, dziś innego kadry z tego poranka.
Światło o poranku było ciepłe, jak niezimowe, co tym bardziej ciekawie wyszło na zdjęciach.
I jeden backstage od Noki, bo dawno nie było ;)
Druga część wypadu październikowego do Gołdapi.
Nawdychaliśmy się już zdrowego powietrza w tężniach, zjedliśmy dobry obiad w Matrioszce.
Przy okazji polecam Matrioszkę: pysznie i w rozsądnych cenach, do tego ładnie i czysto – warto zajrzeć!
Na kawę postanowiliśmy pojechać na Piękną Górę, gdzie po wjechaniu wyciągiem na górę wypiliśmy kawę na obrotowym tarasie widokowym.
Po kawie był właśnie czas, żeby zrobić kilka kadrów, bo słońce było już nisko nad horyzontem i światło zrobiło się przyjemnie ciepłe.
Po piątkowym wieczorze świętojańskim w Turtulu sprawdziłem prognozy na sobotni poranek i były obiecujące.
Umówiłem się więc z chłopakami i o 3:30 ruszaliśmy już w kierunku SPK-u.
Niestety, prognozy mają to do siebie, że są tylko prognozami i nie zawsze się sprawdzają.
Tak było i tym razem.
Z zapowiedzi klimatycznego, mglistego poranka wyszło wielkie nic, znaczy mgieł praktycznie nie było ;)
Objechaliśmy okolice Udziejka i ostatecznie słońce przywitaliśmy nad jeziorkiem Kopanym w Udziejku.
Na szczęście na niebie dopisały chmury i kolory, dzięki temu mogłem zrobić kilka HDR-ów.
Później przejechaliśmy się jeszcze do Smolnik, gdzie na punkcie „U Tadeusza” przekomarzaliśmy się z koziołkiem, który nas oszczekiwał.
Późniejszej zasiadki na lisa nawet nie warto wspominać, bo nic z tego nie wyszło.
Ale w całokształcie poranek był przyjemny, także fotograficznie ;)
Ostatnie komentarze