Nie mylić z kręgami w zbożu ;)
Jakoś nie przepadam za wpisami, do których dołączam tylko jedno zdjęcie, wolę, gdy jest ich więcej, Wy mam nadzieję też.
Ale czasami, robiąc porządki na dysku lub szukając jakiegoś konkretnego kadru, znajduję na dysku pojedyncze kadry, które mi się podobają. Często są to kadry z plenerków, które już tutaj pokazywałem, ale wszystkiego pokazać się nie da, wiele zdjęć zostaje w odmętach szuflady.
Pomyślałem więc, że pomimo, iż pojedyncze to warto je może wrzucać tutaj, te odkurzone szufladowe kadry.
Nie będą to, jak to u mnie, arcydzieła, ale kadry, które mi się podobają.
Zatem dziś pierwsze, przypadkowo znalezione na dysku.
Plener belowy w sierpniu ubiegłego roku.
Niedawno kolega Andrzej, znakomity towarzysz moich obu wypraw do Czarnobyla, podesłał mi link do swoich zdjęć z tegorocznej, zimowej wyprawy do Strefy.
Obejrzałem je z wielkim zainteresowaniem i wspominałem miejsca, które znam.
Zmobilizowało mnie to, abym dorzucił swoje kolejne zdjęcia z mego drugiego wyjazdu do Strefy w maju ubiegłego roku.
Tym razem będzie to internat Technikum zawodowego nr 8 przy ul. Łazariewa.
Eksplorowaliśmy go razem z Andrzejem i doktorem Rabińskim.
W budynku tym zakwaterowani byli likwidatorzy awarii 4. reaktora, ale nie ci, którzy pracowali przy reaktorze, ale ci, którzy akcją kierowali.
Budynek jest dość mocno zrujnowany, jak wiele w Prypeci, ale bezpiecznie dało się po nim chodzić.
Dla większości „stalkerów” nie ma w nim nic ciekawego, ale nas zainteresował. Ciekawą fotograficznie rzeczą były też różne zacieki i grzyby na ścianach i podłogach.
Być może kiedyś zrobię osobny wpis tylko z takimi kadrami, ale na razie zwiedzanie „ogólne”.
Zdjęcia trochę mniejsze niż zwykle, by nie zapychać serwera, ale za to trochę ich więcej niż zwykle.
17 kwietnia można by oczekiwać nawet na Suwalszczyźnie, teoretycznym mitycznym biegunie zimna, oznak wiosny i ożywienia w przyrodzie.
Ale jak widać na załączonych obrazkach tego dnia (i jeszcze przez sporo następnych) wiosny nie sposób było uświadczyć.
Z przerażeniem i zdziwieniem obserwowaliśmy z Waldkiem w Bryzglu wędkarzy chodzących po kruchym już jednak i nasiąkniętym jak gąbka lodzie.
A najbardziej żal nam było łabędzi… lecz one zdawały się nie być szczególnie przerażone taką wiosną, choć z widoczną nadzieją w oczach spoglądały w stronę słońca ;)
Owszem, w zimie bywa biało od śniegu. A od czego bywa biało w maju?
Od kwitnących drzew owocowych. Ale może być też biało w podczerwieni ;)
Kilka zaległych majowych IRenek wyciągniętych z szuflady.
Zanim wrzucę styczniową zwierzynę, która załapała się w kadrze, pora pokazać kilka kadrów z szuflady.
Tym razem majowy poranek nad Wigrami i rzepak w Czerwonce.
Trochę fauny…
I bonus…
Ostatnie komentarze