Jeszcze kilka kadrów z Muzeum Marynarki Wojennej w Karlskronie z czerwca 2017. Niestety „v jedynka” choć jest fajnym aparatem to jest dość prądożerna, co dało znać o sobie w Szwecji właśnie. Niestety nie starczyło prądu na cały dzień spaceru po Karlskronie, dlatego zdjęć w łodzi podwodnej Neptun zrobiłem mało, dużo mniej niż bym chciał. A szkoda, bo relacja ze zwiedzania Neptuna mogłaby zająć nawet dwa wpisy. Niech to zatem będzie zachęta do wizyty w Muzeum ;)
Dziś pierwszy wpis z naszej czerwcowej wyprawy do Karlskrony. Choć wyprawa to zbyt wielkie słowo, bo w Karlskronie byliśmy raptem kilkanaście godzin. Spędziliśmy je jednak dość intensywnie, ponieważ w tym mieście jest co oglądać przez ten czas. Z najważniejszych atrakcji do wymieniania to fantastyczne muzeum morskie, rynek, stare miasto, dzielnica Bjorkholmen. Dlatego wpisów będzie kilka, stopniowo.
Niestety nie miałem ze sobą lustrzanki (bo ta była w serwisie) tylko nikona v1 (pewnie i tak bym go wziął zamiast D700 z uwagi na gabaryty i poręczność przy takim wyjeździe). Dlatego jakościowo może być trochę słabiej czasami, w stosunku do tego, do czego jestem przyzwyczajony. Ale i tak maluch dał radę.
Henrik Trollesgatan to urokliwa kolorowa uliczka w dzielnicy Bjorkholmen. Choć leży trochę na uboczu to jednak wielu turystów się tam zapuszcza, bo kolorowe drewniane domki są doskonałym przykładem skandynawskiego budownictwa. Jeśli ktoś będzie się do Karlskrony wybierał, to niech koniecznie tam zajrzy, bo warto. Zupełnie inny, kolorowy świat ;)
Szukając w fotograficznej szufladzie kadrów do „jednego zdjęcia” znalazłem żurawie na niebie.
Zamiast jednego kadru postanowiłem pokazać 4 w oddzielnym wpisie.
Ładnie się ułożyły na fakturze chmur. Gdzieś na Suwalszczyźnie, sierpień 2014.
Zachowujemy chronologię – wczoraj wrzuciłem wschód słońca, więc dziś jedziemy dalej i na łące tuż przy drodze spotykamy stojącego w trawie koziołka.
Otwieramy szybę, fotografujemy, a koziołek zdaje się nie przejmować kompletnie naszą obecnością, stoi tyłem do nas, obserwuje, ale nie płoszy.
Podziwiamy go jakiś czas, nawet podjeżdżamy w przód i w tył autem, żeby mieć lepszy kadr (baliśmy się, że gdy wysiądziemy z auta to się spłoszy i ucieknie).
W końcu łaskawie rusza z miejsca, zaczyna skubać trawę, jak gdyby nigdy nic. Postanawiamy, że jedziemy dalej, ale jeszcze ostatnie kadry, gdy nagle…
W wizjerze pojawia się znikąd (znaczy z trawy) sarna ;) Wtedy dopiero się okazało, że koziołek nie był tam sam, a my przyłapaliśmy ich in flagranti ;)
Widocznie samica (z samczej natury bardziej płochliwa ;), nie wytrzymała ciśnienia schowana w trawie, choć samiec dzielnie udawał, że jest tam sam i nic się nie dzieje ;)
Gdy roześmialiśmy się gromkim śmiechem z całej tej sytuacji, parka ostatecznie się spłoszyła i skacząc oddaliła się w ustronie pobliskiego lasku ;)
A my w świetnych humorach ruszyliśmy dalej szukać ładnych IRenek, ale to już w kolejnym wpisie.
I bonus przywieziony z majowej wizyty w Wielkopolsce. Okolice Żerkowa.
Jakość trochę słabsza, bo zrobione v1+70-300.
Jeszcze kilka miesięcy a miną dwa lata od zrobienia poniższych zdjęć.
Mimo to jeszcze nie doczekały się pokazania, choć kapela Pieczarki już na blogu była.
Czas to nadrobić i kolejny raz przewietrzyć fotograficzną szufladę.
We wrześniu 2013 byłem z pewną sympatyczną grupą osób w Szczyrku i okolicach.
Wyjazd był bardzo udany i obfitował w piękne widoki.
Dziś kilka kadrów ze wschodów słońca zrobionych w samym Szczyrku, koło hotelu.
Część z tych zdjęć wywołałem z raw-ów na świeżo po powrocie ze Szczyrku, a część wywołałem dopiero teraz, stąd różna wielkość zdjęć.
Ostatnie komentarze