Tak tak, gips festiwal. A dlaczego?
Słyszałem potwierdzoną informację, iż przedstawiciele organizatora niedawno szukali w aptekach czegoś, jakiegoś materiału, do zrobienia odcisków dłoni artystów występujących na Suwałki Blues Festival 2013.
Po mojemu gipsu to się powinno w sklepach budowlanych szukać, a nie w aptekach, ale co ja tam wiem ;)
Według innej, nie potwierdzonej informacji, pierwszą do odciśnięcia swej szlachetnej dłoni jest nasza lokalna posłanka – ale nie podam jej nazwiska nie mając potwierdzenia tej informacji ;)
Suwałki Blues Festival 2013 oficjalnie rozpoczął się dzisiaj, koncertem Michała Urbaniaka z córką (pewnie jeszcze koncert trwa), z tym, że pasuje mi to jak przysłowiowy wół do karety, tak jazz Urbaniaka pasuje mi do festiwalu bluesowego.
Ale przecież na tym też się nie znam. W końcu nasz bluesowy festiwal ma już w swojej historii koncerty zespołów nie mających nic wspólnego z bluesem, jak choćby nie przymierzając Perfect. Ale rozumiem, musi być coś dla miłośników bluesa i dla ogólnie pojętych „mas”, choćby z bluesem miało to niewiele wspólnego. Podobnie jak stragany odpustowe w parku. Blues bluesem, ale „baloniki na druciku” i „obażanki” kupić powinno być można, prawda?
Dla mnie festiwal rozpoczął się dziś wernisażem fotografii Mortena Gjerde z Notoden w Norwegii, którego poznałem podczas ubiegłorocznego pleneru fotograficznego Suwalskiej Grupy Twórczej w Białowieży.
Wystawę polecam, szczególnie fotografie wykonane w Stanach Zjednoczonych, konkretnie w stanie Mississipi – kolebce bluesa.
W tym roku nie będę fotografował koncertów podczas festiwalu. Zmienił się organizator festiwalu, zmienił się zasady przyznawania akredytacji.
W tym roku dopuszczone do fotografowania koncertów spod sceny są tylko media. A w związku z tym, że nie jestem redaktorem żadnej gazety czy innego medium, nie miałem szans na akredytację.
Owszem, Wojtek starał się „załatwić” akredytacje dla mnie i Noki, z uwagi na stronę bluesową, którą chłopaki prowadzą a ja staram się ich wspierać zdjęciami, ale odmówiłem, uznając, że niczyjej łaski nie potrzebuję.
Bo przecież fotografuję „społecznie”, poświęcając swój czas, sprzęt i serwer dla promocji blues festiwalu. W związku z tym nie muszę mieć akredytacji, niech media zrobią ciekawe i atrakcyjnie fotograficzne relacje z festiwalu.
W tym roku będę mógł spokojnie posłuchać koncertów z piwem w ręku, bez ciśnięcia się w fosie (o ile znów ktoś nie zapomni by fosę dla fotografów zrobić pod sceną w parku), a inni będą promować nasz festiwal, ja nie muszę, czuje się z tego „obowiązku” zwolniony. Zresztą, mając na uwadze wysokość opłaty za serwer, na którym są zdjęcia z poprzednich festiwali, za który przecież płacę z własnej kieszeni, może powinienem usunąć z niego zdjęcia z poprzednich edycji. Odciążę tym samym serwer, transfer, a dodatkowo może przypochlebię się naszej władzy, która może nie uznawać takiej amatorskiej promocji SBF. Niech promują ją media :)
Kończąc ten przydługi wpis jeden kadr z ubiegłorocznego SBF, bo nie lubię wpisów bez zdjęcia. Na dysku wciąż czekają na pokazanie zdjęcia z tamtych koncertów, ale nie dziwcie się, polityka obecnych organizatorów wcale nie zachęciła mnie do ich pokazania. Ale może kiedyś…
Noka zmobilizował mnie ostatnio, abym wreszcie wziął się porządnie za fotograficzną szufladę i nadrobił stracony czas, zwłaszcza jeśli chodzi o Suwałki Blues Festival 2012.
Zatem kolejny wpis z ubiegłorocznego festiwalu. Kolejny koncert piątkowy na mniejszej scenie w Parku Konstytucji.
Zagrała ponownie na suwalskim festiwalu niemiecka grupa B.B. & The Blues Shacks.
Jak zwykle dali energetyczny koncert i rozkręcili publiczność.
Pierwszy piątkowy koncert na scenie w Parku Konstytucji 3-go maja podczas Suwałki Blues Festival 2012.
Wystąpiła brytyjsko – polska grupa pod przewodnictwem gitarzysty i kompozytora Dave’a Ellis’a.
Korzystając z okazji, że nie mam okazji, by robić nowe zdjęcia, pora zając się zaległościami.
Pierwszy piątkowy koncert na scenie przy ratuszu SBF 2012.
Wystąpił amerykański czarnoskóry duet Cedric Burnside Project.
Ciekawostką był fakt, że wokalistą w duecie nie był gitarzysta, ale ledwie dostrzegalny za perkusją ustawioną na wysokiej scenie bębniarz.
Przy okazji warto wspomnieć o refleksji, która naszła nas, oglądających wszystkie koncerty festiwalu.
Otóż wydaje mi się, że dobór artystów do poszczególnych scen i frekwencji na koncertach był w tym roku chybiony.
Kilku artystów występujących podczas śniadań bluesowych cisnęło się na małej powierzchni pokazując jednocześnie świetne show i grając świetny koncert, będąc otoczonymi zachwyconą bardzo liczną publicznością.
W tym wypadku aż prosiło się o ich występ na jednej ze scen głównych, bo naprawdę warci byli usłyszenia przez większą publiczność.
Jednocześnie kilku wykonawców, którzy grali na scenach głównych mogło wystąpić w bardziej kameralnym miejscu, bo ich występy nie przyciągnęły ani tłumów ani ich muzyka nie porywała.
Ale to już kwestia rozważenia przez organizatorów przy układaniu programu przyszłorocznej edycji festiwalu.
Zdjęcia raptem trzy, dokumentacyjnie, gdyż uważam, że duet mógł wystąpić podczas śniadań bluesowych lub na którejś z mniejszych scen.
Ciąg dalszy SBF 2012 – wyłącznie dokumentacyjnie i kronikarsko (słabe światło i jeszcze słabsze tło, mało ekspresyjnie poza wokalistką Blue Sounds).
2 koncerty polskich grup na scenie przy Kościuszki 82 drugiego dnia Suwałki Blues Festival 2012.
Blues Flowers
Blue Sounds
Relacja z ich koncertu na SBF 2010 jest TUTAJ
Ostatnie komentarze