W końcu jakaś odmiana od Wigier! :)
Wczoraj choć nie planowałem, to obudziłem się przed wschodem. Spojrzałem za okno i szału nie było. Ale pijąc kawę upewniłem się, że na Suwalszczyźnie są mgły, zaglądając na swoje sprawdzone serwisy pogodowe. o 4:30 w centrum Suwałk nie było śladu mgły, ale już na wylocie z Suwałk w kierunku Jeleniewa mgły zaczynały się słać po drodze i okolicznych łąkach. Dobra moja – pomyślałem ;) Niestety przed Jeleniewem mina mi zrzedła – przypomniałem sobie, że statyw został w mieszkaniu. Trudno, nie było już czasu na powrót po statyw, najwyżej podciągnę ISO i jakoś to będzie. W Gulbieniszkach było pełno mgły, cały „kocioł” SPK-u w niej tonął. Było jej za dużo. Uznałem, że może mnie uratować jedynie wspinaczka na Cisową, i tak też zrobiłem. Dawno tego nie robiłem, więc ciężko było dostać się na szczyt, ale czego się nie robi dla fotografii. Na górze dwa zdziwienia. Pierwsze: bruk na szczycie! Nie wiem czy to lepsze niż stary poczciwy piach, ale na pewno wygodniejsze przy deszczowej pogodzie. A drugie zdziwienie? Jestem ponad mgłami! ;) Czułem się jakbym stał na jakimś wysokim górskim szczycie, a nie tylko naszej poczciwej Cisowej. A spektakl dopiero się zaczynał… Z każdą minutą chmury przesuwały się, słońce zaczynało wychylać się znad horyzontu i chmur, jego światło nadawało kolor chmurom i mgle. Z każdą minutą było coraz ciekawiej, bo mgły raz opadały a raz unosiły się zasłaniając słońce. Gęstniały i rzedły, i tak na zmianę. Było na tyle ciekawie, że zrobiłem dużo zdjęć, i dość sporo mi się wywołało ich od wczoraj. Dlatego muszę je podzielić na dwa wpisy. Dziś część pierwsza Cisowej odkrytej na nowo…
Aha, okazało się, że dałem radę bez statywu. Nie potrzebowałem podnosić ISO więcej niż 800, a większość i tak zrobiłem na ISO 200.
Nie, to nie babol przy wywoływaniu – światło słoneczne oświetla górną część mgły, a ta niższa (a w zasadzie ta bliżej mnie) jest jeszcze w cieniu.
Bonus. Taką „panienkę” zastałem na górze. Zostawiona przez kogoś z odwiedzających.
