To już jest nudne, te ciągłe narzekanie na pogodę. Ale to prawda, że zimę mamy równie kiepską jak kiepskie było lato i jesień. Trudno, cóż począć? Trzeba sobie radzić. Gdy najdzie nas ochota na fotografowanie można zająć się makro (tak jak ja w dwóch poprzednich wpisach). A gdy trafi się krótki moment, że słońce pokaże się na horyzoncie, to trzeba wykorzystać ten fakt i szybko ruszyć w plener. Taką chwilę wykorzystałem w lutym zaglądając do Starego Folwarku w poszukiwaniu wschodu słońca. Był krótki, i prawdę mówiąc przed wschodem było nawet ciekawiej niż po wschodzie. Ale i tak byłem zadowolony, że widziałem słońce ;)
Dziś małe nadrabianie zaległości ze zdjęć bieszczadzkich. Tym razem kilka kadrów z wędrówki po połoninach, a konkretnie na szlaku na połoninę Caryńską. Myślę, że to część pierwsza tych kadrów, bo zapewne jeszcze kiedyś kilka dorzucę, gdy się z nimi uporam.
Jakieś zaległości mi się znów robią na blogu. Nowych zdjęć wprawdzie jak na lekarstwo, ale szuflada spora. Tylko jakoś przybrać się do tego nie mogę.
Ale skoro już ze zdrowiem trochę lepiej, może uda się choć trochę nadrobić zaległości.
Dziś coś bieżącego, czyli Wigry grudniowe. Konkretnie zatoka Słupiańska o wschodzie (tuż przed wschodem) słońca. Niestety słońce się nie pokazało zza tych chmur.
W bonusie sarnia rodzina. Stała blisko, ale niestety było mało światła.
Kadry z sierpniowej wizyty na Kielecczyźnie wciąż czekają na pokazanie, dlatego po trochu trzeba je w szuflady wydobywać.
Dziś trochę kadrów z ruin zamku Krzyżtopór w Ujeździe. Niestety nie mieliśmy tego dnia szczęścia do pogody.
Dlatego kadry nie porywają, ale miejsce warte jest odwiedzenia i spędzenia tam trochę czasu.
Można znaleźć tam wiele ciekawych kadrów, ale polecam wziąć ze sobą statyw.
Pod koniec października sądziłem, że więcej jesiennych kadrów już w tym roku nie zrobię, ale jeszcze się udało.
Część pierwsza – bo będzie też druga.
Ostatnie komentarze