Noka musiał spędzić niedzielę na tematach rodzinnych, ale Waldek chętnie do mnie dołączył i pomimo kompletnego braku światła ruszyliśmy w plener.
Nie szukaliśmy żadnych kadrów krajobrazowych, a nastawiliśmy się na zwierzynę.
I trzeba przyznać, że choć pogoda dziś była bardzo marna to zwierzyna dopisała.
Oczywiście nie każdy okaz udało nam się sfocić, bo albo był zbyt szybki albo myśmy byli nieprzygotowani.
Ciężko się przecież przygotować na widok sarny wybiegającej na szosę z jakiegoś podwórka w samych Gulbieniszkach ;)
Lis też nie chciał nam pozować i wolał się ukryć w lesie zanim sięgnęliśmy po aparaty.
Ale potem spotkaliśmy kilka saren, co nam wynagrodziło niepowodzenia z początku objazdu.
W „łosiowym lesie” spotkaliśmy całkiem spory rudel saren, który jednak uciekł na nasz widok.
Na szczęście chwilę później wypatrzyliśmy w lesie parkę saren – przyglądały się nam, a my im.
Gdy napatrzyły się nam do woli postanowiły zmienić miejscówkę i uciekły. Na szczęście wyprzedzając nas i przecinając nam drogę.
Dzięki temu udało się zrobić im kilka kadrów w biegu (w locie) ;)
Następnie przemieściliśmy się do „sarniego lasu” i tu również nie zawiedliśmy się.
Na polanie czekały na nas 4 sarny, jednak 3 szybko oddaliły się, ale jednej najwidoczniej wpadliśmy w oko, bo bardzo długo stała i nas obserwowała.
Nawet gdy po jakimś czasie oddaliła się od nas to zerkała w naszą stronę z zainteresowaniem.
Postanowiliśmy przejść się leśnymi drogami i to też się opłaciło, bo spotkaliśmy parkę saren – do zdjęcia pozował tylko koziołek, sarna stała z boku za drzewami.
Wracając do samochodu zostaliśmy zaskoczeni jeszcze przez kolejne 4 przebiegające przez drogę (aż dziwne, że tak blisko drogi ;) ).
Zanim wyjechaliśmy z lasu podjechaliśmy jeszcze do paśnika, a tam niespodzianka ;)
Generalnie więc to była całkiem udana sarnia niedziela.